บทที่ 521

ทันใดนั้นเสิ่นอวิ๋นอู้ก็รู้สึกเศร้าโศกขึ้นมาในใจ

“คุณช่วยหยุดพูดได้ไหม?”

น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ ฉินเย่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับยืนนิ่งงันไปในทันที เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งก็พบว่าขอบตาของเธอแดงก่ำ

ชั่วขณะนั้นเขาก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่จนต้องลุกขึ้นยืน

“เป็นอะไรไป? ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ?”

“อวิ๋นอู้? อย่าโกรธเ...